Zamanı, saniyelerine kadar yerli yerinde kullanmaktır, onun değerini ortaya çıkaran. Başarının sırrı, onu uzaktan seyretmek değil, zamana sahip olabilmek, ona yön verebilmektir. Boş zamanlarımızda en büyük değerlerimizin kendimizin, ailemizin, sevdiklerimizin olduğunun farkına varmaktır. Bir bakmışız boş vaktin verdiği hazın yerini, korku ve telaş almıştır. Çünkü zamanın en acımasız yanı ''farkına’’ vardığımızda yüzümüze tokat gibi vurmasıdır.
Değerini en çok kaybettiğimizde anladığımız; iki nimetten biridir zaman bir diğeri ise; sağlığımız.''. Dün: Geçmiştir, elinizde ondan bir şey yok. Bugün: İçinde bulunduğunuz andır, en büyük sermayeniz. Onu, ganimet bilin ve değerlendirin. Yarın: Gelecektir, fakat yetişip yetişmeyeceğinizi bilmiyorsunuz. Öyle ki yaşam topu topu üç gündür.'' O halde ne duruyorsunuz ?
Sizinle güzel bir hikayeyi paylaşmak istiyorum; zamanı boşa kaybetmemek adına…
Çok zaman önceydi. O kadar zaman önceydi ki zaman diye bir şey yoktu. İnsanlar güneş doğup batıncaya kadar yaşıyorlardı hayatı. Bir daha hiç olmayacakmış gibi dolu ve anlamlı. Derken zaman diye üç parçalı bir şey icat etti insan. Bir parçasına dün dedi, diğer parçasına bugün, öteki parçasına da yarın.... Sonra fesat karıştı zamana ve insan bugünü unuttu. Dünü düşünüp pişman oldu, yarını düşünüp telaşlandı; ama işin ilginç tarafı tüm telaş ve pişmanlıkları güneş doğup batıncaya kadar yaşadı. Oysa yarın, bugüne dün diyor, dünde bu gün için yarın diyordu. Bir türlü beceremedi. Bir eliyle yarına, diğer eliyle düne yapıştı. Bu günü eline yüzüne bulaştırdı...Mutsuz oldu insan. Ve ne gariptir ki yarının telaşı da, dünün pişmanlığını da hep bugün yaşadı; ama bugünü hiç yaşayamadı.
Ne yarın ne de dün !
Yorum Yaz...